WBM bestaat 50 jaar. In die 50 jaar heeft een grote groep mensen bij ons gewerkt, oud-collega’s met hun eigen ervaringen en belevenissen. Een vat vol verhalen dus! De komende maanden tekenen we enkele van die verhalen op. Buitendienst verkopers Hans Kesting – 35 jaar geleden begonnen bij WBM en inmiddels enkele jaren met pensioen – en Pedro Tegelaers – een van de huidige accountmanagers – trappen af.
“Ik kan me de sollicitatieprocedure nog goed herinneren”, blikt Hans terug. Zo’n 35 jaar geleden stond hij met de verkoopleider bij de kantbanken te kijken: “Ik vroeg toen we daar stonden of ze in de tekening rekening hielden met de neutrale lijn. Ik kwam uit de scheepsbouw en wist dus al het een en ander van dikker materiaal. Ik hoorde de verkoopleider zeggen ‘Die moeten we hebben!’ Dat was voor mij het begin van mijn tijd bij WBM Staalservice centrum. Een tijd waar ik goede herinneringen aan heb.”
Eigen manier van werken
Hans werd ingewerkt door zijn voorganger. Daar moest hij even aan wennen. “Ik ging mee naar zijn huis in Amersfoort. Daar stonden een aantal dozen, papieren die hoorden bij de overdracht. Ikzelf zou dat heel anders geordend hebben, want ik ben heel netjes van mezelf. Kijk, iedereen heeft natuurlijk zijn eigen manier van werken, en dat is goed. Hij was op zijn manier ook heel goed in wat hij deed. Maar ik wist niet wat ik ermee moest. Uiteindelijk heb ik met mijn dochters alles op plaatsnamen gesorteerd, die wisten daarna ook meteen van een heleboel plaatsen waar die lagen!”
Hans nam ook de auto van zijn voorganger over, een Fiat Ritmo. Zodra hij terugdenkt aan die auto verschijnt er een glimlach op zijn gezicht, er zit toch iets nostalgisch’ aan. “Die auto is niet te vergelijken met auto’s waarin ze tegenwoordig rijden. Er kwam meer wind dan geluid uit die speakers en de dieseltank stond zo bol dat ik om de haverklap moest tanken”, lacht Hans.
Ik kwam uit de scheepsbouw en wist dus al het een en ander van dikker materiaal.
Kneepjes van het vak
Hans ging met zijn mentor mee naar klanten: “Hij leerde mij rapporten schrijven. Hij citeerde dan ook letterlijk; al sputterend in de Fiat Ritmo zijn we bij een klant aangekomen. Ik dacht, ik zit in mijn proeftijd, dan ga ik dat toch zo niet schrijven? De verkoopleider leest dat ook! Toch volgde ik hem, want hij had een bak aan ervaring waar ik veel van kon leren. Hij leerde mij ook de kleine kneepjes; bijvoorbeeld waar je niet achterom moet, en bij wie je nooit binnen kwam. Dat werd voor mij dan juist een uitdaging om wel proberen binnen te komen.”
Toen de voorganger van Hans Kesting wegging, kwam het gebruik van de email steeds meer op. Hans: “Ook gingen we werken met drievoudige orderbevestigingen. De roze van de drie was degene waar wij mee werkten. Ik was verantwoordelijk voor het deel Noord Holland, Flevoland, Utrecht tot Den Bosch. Later kreeg ik ook Zuid Holland erbij.”
100 spatborden per dag
In zijn tijd bij WBM las Hans op een dag dat heftruckfabrikant Mitsubishi naar Almere kwam. “Ik dacht; die inkoper daar moet ik hebben”, blikt Hans terug. “Dus ik ging daar al vrij snel naar toe; het bureau van de inkoper zat nog in plastic. Die zei natuurlijk; kom later maar terug. Dus na een tijdje informeerde ik of hij gesetteld was. Mitsubishi liet bij ons spatborden maken. Met uiteindelijk een orderstroom van 50 heftrucks per dag werd dat een omvangrijke klant. Later kwamen concurrenten om de hoek kijken, die dachten dat zij het goedkoper konden doen. Met 100 spatborden per dag was deze klant er eentje die we niet kwijt wilden. Dus ik dacht; als we er nou drie in een malletje doen, kunnen we efficiënter produceren. Dat lukte! Het was dan ook niet voor niets dat ik bij mijn afscheid een schaalmodel van dat spatbord kreeg!”
Ik dacht; als we er nou drie in een malletje doen, kunnen we efficiënter produceren. Dat lukte!
Ordnermap
Tegen de tijd dat Hans zijn pensioen meer in zicht kwam, was Hans degene die zijn opvolger Pedro weer inwerkte. Hans had alles keurig in ordners gedaan. “De eerste paar weken dacht ik; hoe ga ik dat doen?”, herinnert Pedro zich. “Ik ging naar de boekhandel, kocht daar een mooie ordnermap om mee te beginnen. Een paar weken later zouden we samen voor de overdracht de papieren doornemen. En wat denk je? Hans deed zijn zwarte tas open, en haalt daar exact zo’n ordnermap uit als ik had gekocht bij de boekhandel!”
Vertegenwoordigersvak
Zijn er dingen onveranderd gebleven? Vertegenwoordiger zijn is geen 9 tot 5 baan, daar zijn de heren het over eens. “Ik werkte ook weleens ’s avonds thuis iets uit, dat gaf weer rust voor de volgende dag”, aldus Hans. En een groot verschil? Hans denkt even na. “Nu heb je een TomTom”, geeft hij aan. “En een mobiele telefoon. De kans dat je later bij een klant komt, is kleiner. Ik zat vroeger met een wegenboek op schoot de weg te zoeken als dat nodig was. Daar werd ik wel nerveus van, want ja, ik was te laat en ik kon de klant niet even bellen zoals nu!”